Nerdesin?

Yolda yürüyordum. Düşünceli ve bir parça efkarlı. Belki karşıma çıkar diye karşılaşabileceğimiz noktalardan tekrar tekrar geçtim. Depresif bir genç sandılar belki çevredeki insanlar. Psikolojik tahlil yapmaya meraklı olanlar bir kat daha dikkatli incelemişti belki de. Ben de öyle yapardım çünkü. Çevremde dikkat çekmeden süzebileceğim birini arar ve o anda ne düşündüğünü, nasıl hissettiğini tahmin etmeye çalışırdım. Ne yazık ki hiçbir zaman rahatça etrafı dikizleyemedim. Yapım gereği insanları incelemenin hoş bir davranış olmadığını düşündüğüm için. Bu yüzden çoğu zaman; zamanın durmasını, insanların o “an”da donmalarını isterdim. Rahatça izleyebilmek ve anlayabilmek için. Tanımadığım ve büyük ihtimal tanımayacağım birinin o anda hissettiklerini veya zihninden ne geçirdiğini anlamam neye yarayacak bilmiyorum. Yine de insanları anlamaya çalışmanın beni daha duyarlı biri yapacağını düşünmüş veya psikolojiye ilgimden dolayı böyle davranmış olabilirim.
Her
neyse.
bu yazıyı okumanı hayal edebilir miyim?  Okuduğunu; ve benim ben, senin sen olduğunu anlamanı ve gelip beni bulmanı veya seni bulabilmem için ortaya çıkmanı hayal etmek istiyorum.
sevgili okur,
onu bulduğumu ve her şeyin yoluna gireceğini hayal edebilmem için bana bir parça cesaret ve umut gönderebilir misin ?